De poëzie als religie
Dichteres Ellen Deckwitz hield in de Utrechtse Geertekerk een sermoen voor de Academie Het Nut Voorbij. Poëzie, preek, overpeinzing – de poëzie als religie met alleen in Nederland al 300 volgelingen.
Bio
Deckwitz groeide op in Borne. Ze studeerde Nederlands in Groningen en voltooide daarnaast een Research Master of Science in de Literatuur- en Cultuurwetenschap. Tijdens haar studie in Groningen had ze van oktober 2004 tot december 2007 een vaste column op de achterkant van studentenopinieblad _Nait Soez’n_. Ook maakte ze geregeld illustraties voor dat blad.
Sinds 2000 is Deckwitz actief als dichteres. Ze droeg haar poëzie voor in binnen- en buitenland, onder andere op De Avonden, Lowlands, Nightwriters en de Museumnacht van Amsterdam. Daarnaast verscheen haar werk in verschillende Nederlandse literaire tijdschriften en bloemlezingen en is een gedeelte in het Duits vertaald en gepubliceerd.
In 2009 kreeg Deckwitz de Meander Dichtprijs toegekend voor haar poëzie. Eind 2009 won zij het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam en verbeterde ze het Nederlands record voor de meeste gewonnen poetry slams in één jaar tijd.[1] In 2011 verscheen haar debuutbundel _De steen vreest mij_.
Tegenwoordig woont en werkt Deckwitz in Utrecht. Daar is ze een van de vijf leden van het Utrechts Dichtersgilde, dat in 2009 werd opgericht rond Ingmar Heytze, de stadsdichter van Utrecht.[2] Sinds 2009 maakt ze deel uit van de band Asfaltfeeën, een samenwerking met Ingmar Heytze en Spinvis bassist Cor van Ingen.
